Í byrjun er eitt af því erfiðasta það að dæma stöðu flugvélarinnar hverju sinni og hvernig á að beita stýrunum rétt. Þegar vélin kemur á móti okkur og
við viljum beygja til vinstri (frá okkur séð)
þá stýrum viö til hægri. En stundum
er vélin svo fljót að snúa við, að
við sjáum ekki hvort hún er að koma eða
fara þá stundina og þar dugir ekkert nema einbeiting
og reynsla. Gott er að hugsa sér að vél
sem er að koma til lendingar fari að hallast og við
styðjum undir annan vænginn (í huganum) með
því að færa stýrisstöngina
í áttina að þeim væng (frá
okkur séð) sem er að falla.
Flugtak er einfalt við góð skilyrði, á réttum hraða fer flugvélin að léttast og jafnvel hoppa örlítið, þá lyftum við ögn nefinu þar til brautinni sleppir og gætum að því að oftast verður að gefa þá lítillega til baka svo klifrið verði ekki of bratt. Einnig er gott að ná smá aukahraða í nesti ef mótorinn skyldi svíkja áður en nægri hæð er náð, það skapar svigrúm til athafna ef í illt stefnir. Ef við stöndum vinstra megin við flugbrautina (horft í vindátt) beygjum við flugvélinni til hægri í hæfilegri hæð og höldum stefnu þvert á brautina stutta stund en beygjum síðan aftur til hægri og fljúgum samsíða brautinni undan vindi. Forðast ber að æfa flug langt undan vindi svo hann beri vélina ekki mikið af leið ef mótorinn bregst og svífa þarf inn til lendingar. Í aðflugi komum við undan vindi í nokkurri fjarlægð samsíða brautinni, og þegar flugvélin er komin á hlið við ætlaðan lendingarstað tökum við ákvörðun um hversu langt skuli fljúga áður en beygt er til hægri á þverlegg. Best er að forðast krappar beygjur og hægja á flugvélinni þegar hún er komin í aðflugsstefnu (lokastefnu) fyrir brautina. Gott aðflug tryggir góða lendingu. Of mikilli hæð má eyða með lengdu aðflugi eða mjúkum S-beygjum á leið inn til lendingar, en einnig má steypa vélinni niður í litla hæð í nokkurri fjarlægð, en það krefst meiri æfingar þegar að lendingunni kemur vegna breytilegs aðflugshraða. Við of lítilli hæð eru fá ráð ef mótorinn er ekki með. Fyrst er að velja beinustu leiðina að brautinni, halda síðan stöðugu svifi, forðast krappar beygjur og lítinn hraða, en geyma að reisa vélina þar til í lengstu lög eða rétt um það bil sem hún er að snerta, - vonandi flugbrautina. Ef ekki næst inná brautina er fyrsta reglan að lenda móti vindi til að minnka hraðann, þó ekki ef til þess þarf mjög krappa beygju í lítilli hæð. Þegar vélin er lent slökkvum við á sendinum og göngum af stað með krosslagða fingur.....    |
Úr „Módelflug“ | |||||
